อักษรฮีบรูเป็นอักษรไร้สระชนิดหนึ่ง รุ่นแรกๆเป็นอักษรที่พัฒนามาจากอักษรฟินิเชียน อักษรฮีบรูรุ่นใหม่พัมนามาจากอักษรอราเมอิกรุ่นแรกๆ จารึกภาษาฮีบรูพบครั้งแรกเมื่อ 557 ปีก่อนพุทธศักราช อักษรนี้เขียนจากขวาไปซ้ายในแนวนอน ตัวอักษรบางตัว เช่น กาฟ เมม นุน ฟี และซาดี มีรูปท้ายคำ ซึ่งจะพบในตำแหน่งสุดท้ายของคำเท่านั้น ไม่มีตัวเลข ใช้เลขอารบิกแทน สระเสียงยาวกำหนดโดยอะเลฟ วาว และยอด ไม่แสดงสระเสียงสั้นยกเว้นในไบเบิล กวีนิพนธ์และหนังสือสำหรับเด็กและชาวต่างชาติ

ใช้เขียน

ภาษาฮีบรูที่อยู่ในกลุ่มคานาอันไนต์ของภาษากลุ่มเซมิติก เป็นภาษาของชาวยิวแต่ถูกแทนที่ด้วยภาษาอราเมอิกเมื่อ 43 ปีก่อนพุทธศักราช ช่วง ปลายพุทธศตวรรษที่ 25 ขบวนการไซออนิสม์ได้กระตุ้นให้ฟื้นฟูภาษาฮีบรูเป็นภาษาพูด และเป็นภาษาราชการของอิสราเอลตั้งแต่ พ.ศ. 2491 ปัจจุบันมีชาวยิวราว 5 ล้านคนในอิสราเอลพูดภาษาฮีบรูใหม่